Ποταμοσφυριχτής (Charadrius dubius) -Little Ringed Plover
Καλοκαιρινός επισκέπτης (Μάρτιος -Οκτώβριος), παρόλα αυτά όλο και συχνότερα αρκετά άτομα ξεχειμωνιάζουν. Σπάνια τον βλέπουμε σε κοπάδια, προτιμά να είναι μοναχικός ή σε πολύ μικρές ομάδες.
Τροφή:
Ο ποταμοσφυριχτής είναι, σχεδόν αποκλειστικά, σαρκοβόρο πτηνό, με τη διατροφή του να αποτελείται κυρίως από έντομα όπως σκαθάρια, μύγες (κυρίως προνύμφες και νύμφες), μυρμήγκια, κοριούς, προνύμφες από λιβελούλες, γρύλους και προνύμφες λεπιδοπτέρων, καθώς και αράχνες, γαρίδες του γλυκού νερού και άλλα μικρά καρκινοειδή, μύδια, σκώληκες και σαλιγκάρια (Johnsgard 1981, Cramp & Simmons 1983, Urban et al. 1986, del Hoyo et al. 1996). Φυτικό υλικό όπως σπέρματα αγρωστωδών, βούρλα και διάφορες πόες Polygonum sp. και Compositae τρώγονται σπάνια και, είναι πιθανό να προσλαμβάνονται παρεμπιπτόντως, μαζί με το ζωικό υλικό (Cramp & Simmons 1983). Τα θηράματα συλλέγονται από την επιφάνεια του εδάφους ή λίγο κάτω από αυτήν σε πολύ μικρό βάθος και, σχεδόν πάντοτε το έδαφος είναι είτε υγρό, είτε νοτισμένο.
Αναπαράγεται συνήθως σε γυμνές όχθες με χαλίκια και άμμο, σε γλυκά νερά (ποτάμια, ταμιευτήρες, κ.α.) ή σε όχθες λιμνοθαλασσών και αλυκών. Αποφεύγει τα ανοιχτά λασποτόπια και τις ακτές. Η φωλιά του είναι μια μικρή κοιλότητα στο έδαφος.
Κατάσταση πληθυσμού:
Οι ευρωπαϊκοί πληθυσμοί των ποταμοσφυριχτών μειώθηκαν σημαντικά στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ού αιώνα. Υπεύθυνη για αυτό, ήταν κυρίως η αλλαγή του κλίματος, με τα πολλά, πολύ βροχερά καλοκαίρια που μείωσαν τα πιθανά φωλιάσματα, λόγω της αύξησης της στάθμης των υδάτων. Από τη δεκαετία του 1930 και μετά, άρχισαν να επαναυξάνονται οι πληθυσμοί, χάρη κυρίως σε μια σειρά από ξηρά καλοκαίρια.
Οι ευρωπαϊκές χώρες που διαθέτουν πάνω από 5.000 ζευγάρια αναπαραγωγής είναι η Ρωσία (ευρωπαϊκό τμήμα), η Λευκορωσία, η Ουκρανία, η Γαλλία και η Γερμανία, με την τελευταία να έχει τους μεγαλύτερους αναπαραγωγικούς πληθυσμούς στην κεντρική Ευρώπη. Συμπεριλαμβάνεται στα είδη του Παραρτήματος ΙΙ της Σύμβασης της Βέρνης για τη διατήρηση της ευρωπαϊκής άγριας ζωής και των φυσικών βιοτόπων.
Η IUCN κατατάσσει το είδος ως «Ελαχίστης Ανησυχίας» (LC), αλλά στις επί μέρους λίστες πολλών χωρών το είδος φαίνεται να απειλείται.
Απειλές:
Κύρια απειλή είναι η υποβάθμιση ή/και η απώλεια των προτιμώμενων ενδιαιτημάτων του είδους (αλυκές, λιμνοθάλασσες, κ.α.), πολλές περιοχές διαταράσσονται επίσης από δραστηριότητες αναψυχής του ανθρώπου ενώ τέλος η κλιματική αλλαγή φαίνεται ότι επηρεάζει τους πληθυσμούς του.
Πληροφορίες -Πηγές:
Τα Πουλιά της Ελλάδας, της Κύπρου και της Ευρώπης, 2η έκδοση, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, ISBN 978-960-6861-33-8, σελ: 138
http://www.iucnredlist.org/details/22693770/0 [18/5/2017]
Φωτογραφία: Courtesy Dave Wragg Images
