Κάπαρη (Capparis spinosa)
Οικογένεια: Καππαροειδή (Capparaceae)
Ονομασία: Κάππαρις η κοινή ή Κάππαρις η ακανθώδης
Ένα κοινό φυτό του νησιού που συναντάμε στις άκρες των δρόμων, κρεμασμένο από τοίχους ή βράχια κ.α. Έρπον και κρεμαστό. Φύλλα ωοειδή ή λογχοειδή παχιά, άνθη λευκά, σέπαλα προς το μοβ, πολλοί στήμονες. Καρποί μεγάλοι σαν πράσινες ή κιτρινωπές ρώγες οι οποίοι στην ωρίμανση ανοίγουν. Μάιος -Ιούλιος.
Χρήσεις
Τα νεαρά μπουμπούκια των άνθεων, οι νεαροί βλαστοί αλλά και οι καρποί πριν ωριμάσουν) γίνονται τουρσί και τρώγονται. Τα μπουμπούκια ως τουρσί απαλύνουν τον στομαχόπονο.
Οι Αρχαίοι Έλληνες την ήξεραν και την προτιμούσαν…
Ο Διοσκουρίδης μας άφησε και μια λεπτομερή περιγραφή για την κάππαρη, στην οποία όμως έκανε ένα λάθος.Συγχέει τον καρπό με το μπουμπούκι. Η κάππαρη τρωγόταν όπως και σήμερα μέσα σε σαλάτες και σάλτσες. Ο Αθήναιος αναφέρει την κάππαρη σε 6 σημεία του βιβλίου του και βάζει τον φιλόσοφο Ζήνωνα να ορκίζεται στην κάππαρη, όπως ο Σωκράτης ορκιζόταν στον σκύλο. Ο ποιητής Αντιφάνης αναφέρει την κάππαρη στονκατάλογο τωνμπαχαρικών, μαζί με το αλάτι, το θυμάρι, το σουσάμι, την ματζουράνα, το ξύδι και τις ελιές.
Πληροφορίες -Πηγές:
Browicz, K. 1991. Trees and shrubs of Lemnos Is. (Greece). Arboretum Kornickie, 36:3-25
Φυτά της Ελλάδας, η έρευνα στη Λέσβο. Βοτανική–Χρήσεις –Τοξικότητα, Μάκης &Βαγγέλης Αξιώτης, Ενδελέχεια ISBN978-960-7886-18-7, σελ: 146
Η Ελληνική χλωρίδα στο μύθο, στην τέχνη, στη λογοτεχνία, 1993, Έλμουντ Μπάουμαν,Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, σελ:131
Φωτογραφία: Φανή Αβτζή
