Πολλοί όταν λένε “δέντρο”, εννοούν τη βαλανιδιά

Του Βασίλη Νιτσιάκου*

Η βελανιδιά ταυτίζεται στο λαϊκό λόγο με το δέντρο. Πολύς κόσμος, όταν λέει “δέντρο”, εννοεί τη βελανιδιά. Αυτό από μόνο του δείχνει τη μεγάλη της αξία. Είναι τυχαίο ότι το κατεξοχήν ιερό δέντρο είναι η βελανιδιά, η φηγός των αρχαίων; Τα περισσότερα βακούφικα δάση ή άλση, αφιερωμένα σε αγίους, δηλαδή ιερά, είναι από βελανιδιά.

Ως προς την ονοματοθεσία, ενώ για μας τους υπόλοιπους η βελανιδιά έχει αυτό μόνο το όνομα ή το αρχαιότερο “δρυς”, που σημαίνει ακριβώς το ίδιο, στις γεωργοκτηνοτροφικές κοινωνίες, που κατοικούν στη “ζώνη της δρυός”, έχει πολλά ονόματα, τα οποία μάλιστα ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Τα διαφορετικά αυτά ονόματα συνδέονται κυρίως με το είδος του φυλλώματος, τις ιδιότητές του, το είδος της φυλλοβολίας, το χρώμα του κορμού, το ύψος του δέντρου κ.λπ.

Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τις χρήσεις κυρίως των κλαδιών, του φυλλώματος, για τροφή των οικόσιτων ζώων το χειμώνα αλλά και του ξύλου ως χρήσιμης ή καύσιμης ξυλείας.

Συνδέονται δηλαδή με τις υλικές ανάγκες των ανθρώπων. Αυτός είναι ο λόγος της “ιεροποίησής” τους. Έτσι διαπλέκονται το υλικό με το συμβολικό, το παραγωγικό με το αναπαραγωγικό. Τα δύο είναι αδιαχώριστα στο λαϊκό και όχι μόνο πολιτισμό.

κείμενο: Βασίλης Νιτσιάκος, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων

[04/2/2021] https://dasarxeio.com/

Φωτογραφία: Φώτω Κόνσολα