Χλωρίδα και Πανίδα της Λήμνου
Φυτό διαδεδομένο στη Λήμνο. Υψηλό, 0,5-1,5 μ., λείο, με ισχυρό άρωμα, κάπως γλαυκοπράσινο, πολυετές. Φύλλα βαθυπράσινα, πολλαπλά χωρισμένα σε πολυάριθμους, τριχοειδείς λοβούς, 1-5 εκ. Άνθη κίτρινα χωρίς κάλυκα, 1-2 χιλ., σε ομπρέλες 4-8 εκ.,...
Κοινό στο νησί, στα πλάγια των δρόμων και σε πλαγιές σε μεγάλους αριθμούς. Χωρίς άκανθες, έως 3 μ. θάμνο. Με αρκετούς κυλινδρικούς γαλαζοπράσινους βλαστούς. Φύλλα διάσπαρτα, γραμμοειδή, μακρόστενα, που πέφτουν γρήγορα. Άνθη έντονα κίτρινα,...
Ο “Αγνος” του Θεόφραστου. Castus σημαίνει επίσης αγνός. Θάμνος που μπορεί να φτάσει τα 6 μ., με νεαρούς βλαστούς ευλύγιστους, τετράπλευρους με λευκό χνούδι και μετά με ανοιχτό καφέ χρώμα. Άνθη με ωραίο άρωμα...
Συνήθως κάνει σχηματισμούς μαζί με άλλα φρύγανα (π.χ. αστοιβή). Όρθιος ή απλωμένος έως 1μ. αειθαλής θάμνος. Άνθη 4-6 εκ., έντονα ροζ, με 5 σέπαλα, ωοειδή με οξύ άκρο, με πέταλα “τσαλακωμένα”, καρπός ξυλώδης κάψα....
Σαρκοποτέριον το ακανθωτόν, κοινώς αστοιβή ή αστοιβιά (στη Λήμνο). Παντού στο νησί καλύπτοντας εκτεταμένες επιφάνειες. Πυκνός σφαιρικός, πολύκλαδος και ακανθωτός θάμνος έως 60 εκ. Τριχωτά τα νεαρά, καταλύγουν οι βλαστοί εξωτερικά σε άκανθα. Φύλλα...
Κοινότατο στο νησί. Θαμνωειδές, αρωματικό, έως 50 εκ., με όρθιους ή πλάγιους, διακλαδιζόμενους βλαστούς. Φύλλα γραμμοειδή, σαρκώδη, με κηλίδες αδένων και επίπεδα χείλη. Άνθη βυσσινί-ροζ ή ροζ, 7-10 χιλ., σε ακραίες, επιμήκεις -σφαιρικές κεφαλές....
Το πουρνάρι ή πρίνος (επιστ. Δρυς η κοκκοφόρος, Quercus coccifera L.) είναι ένα από τα είδη με την μεγαλύτερη εξάπλωση στον ελλαδικό χώρο. Είναι γνωστό κυρίως ως θάμνος, αλλά στην πραγματικότητα γίνεται δέντρο (με...
Το κοινό γαϊδουράγκαθο ( Ονόπορδον) ευδοκιμεί σε χώρες με μεσογειακό και ηπειρωτικό κλίμα, στην Ελλάδα, Μικρά Ασία, Δυτική Ασία ενώ έχει εισαχθεί σε πολλά ακόμα μέρη ανά τον κόσμο. Θέλει καλοκαίρια ξηρά και εδάφη αμμώδη ή αργιλώδη, πλούσια σε...
Βατόμουρο (αγγλ. Blackberry) είναι το βρώσιμο φρούτο που παράγεται από οποιοδήποτε είδος των φυτών του γένους Βάτος (rubus) της οικογενείας των ροδιδών. Οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν τη βατομουριά για την ποδάγρα ή αρθρίτιδα. Οι...
Το φυτό αυτό είναι ο “νάρθηξ” των αρχαίων ελλήνων. To σαρκώδες περιεχόμενο των βλαστών καίγεται αργά και γι αυτό χρησιμοποιούσαν το φυτό σαν πυρσό στην αρχαία Ελλάδα. Τέτοιους πυρσούς εμφανίζονται στις αγγειογραφίες να κρατούν...
